- info@naturebylennart.com
In het voorjaar van 2022 bevind ik mij ineens in Azerbeidzjan. De reden hiervoor is nu eens niet een bijzondere kat, maar een bijzondere vogel! De Siberische witte kraanvogel is een met uitsterven bedreigde vogel waarvan nog maar enkele duizenden exemplaren op de wereld bestaan. Tenminste, in het oostelijke deel van Azië. In het westelijke deel van Azië is er voor zover bekend nog maar eentje en die heeft natuurlijk inmiddels ook een eigen naam: Omid. Die naam werd hem in Iran gegeven waar deze vogel al jaren in hetzelfde rijstveld komt overwinteren. Al even plichtsgetrouw stijgt de vogel elk jaar weer op om terug naar Rusland te vliegen naar zijn broedgebieden om in het najaar weer onverrichterzake terug te vliegen. Voor Omid zal er geen partner meer zijn. Onder vogelaars bestaat er een fanatieke groep die graag zoveel mogelijk soorten ziet binnen de ecozone Western Palearctic (WP). De kans dat er na Omid nog een mogelijkheid komt om een wilde Siberische witte kraanvogel binnen dit gebied te zien is zo goed als nul. Iran wordt echter niet binnen deze ecozone gerekend waardoor het makkelijk bijschrijven van de vogel op zijn overwinteringsgebieden niet aan de orde is. In 2020 waagde daarom een klein groepje fanatieke WP-vogelaars een poging om de vogel op doortrek op te pikken in het naburige Azerbeidzjan. Een vogel in Azerbeidzjan telt wél voor het lijstje! Wat zij zelf ook niet direct verwachtten gebeurde: ze zagen Omid! In 2021 was er dan ook wel een aantal vogelaars die hun succes wilde herhalen, maar corona belette een tripje Azerbeidzjan. 2022 werd het jaar waarin het moest gebeuren. Ik had toevallig in die periode tijd om weg te gaan en het leek mij wel een mooie uitdaging om voor deze speciale vogel te gaan. Dus landde ik op 25 februari 2022 in Bakoe.
Een reis goed plannen is wat ik iedereen aan kan raden. Hoe beter je planning is hoe meer je ziet! Toch komen de leukste verhalen van reizen doorgaans van de onverwachte dingen. Gelukkig is het meemaken van onverwachte dingen ook vrijwel onvermijdelijk als je een beetje avontuurlijk reist zélfs met een goede planning! Onverwachte dingen kunnen van alles zijn. De minder leuke dingen tijdens de reis zorgen vaak voor de mooiste verhalen daarna: die keer dat je midden in de nacht wordt aangehouden door de lokale politie bijvoorbeeld, of dat moment waarop je achteruit rijdend met de huurauto een hekwerk aan gort rijdt terwijl de lokale buurt staat toe te kijken. Maar gelukkig zijn er ook onverwachte dingen waar je ook tijdens de reis van kunt genieten!
In november 2021 reisde ik naar Bolivia. Nadat ik genoten had van de prachtige Red-fronted Macaws was mijn verblijf in Bolivia bijna ten einde. Slechts een weekend was er nog over. Natuurlijk wilde ik ook dan wel op een mooi plekje zitten en die vond ik in de Refugio Los Volcanos: een lodge in het Amboro National Park. De locatie van de lodge geeft de indruk dat die speciaal daarvoor ontworpen is. Een veel perfectere locatie is nauwelijks denkbaar: een vlak grasveld dat wordt omringd door rode bergspitsen. Deze locatie is dan ook populair onder modellen op Instagram. Van het grasveld wordt dankbaar gebruik gemaakt om kiekjes te maken. Hoe mooi de omgeving echter ook is: ik ben natuurlijk vooral geïnteresseerd in de dieren die daarin leven!
In november 2021 reisde ik af naar Bolivia nadat ik eerst in Ecuador was geweest. Ik had nog ongeveer twee weken in Bolivia te besteden waarvan in elk geval vijf dagen in Jaguarland: een plek waar ik jaguarundi, jaguar en ocelot hoopte te zien. Voor het overgebleven deel had ik bedacht dat ik nog wat vogels zou gaan kijken. Zoals wel vaker heb ik dan vooral een specifieke soort of een paar specifieke soorten in mijn hoofd en dit keer stond de Red-fronted Macaw boven aan het lijstje.
De wet van Murphy komt er in het kort op neer dat alles wat fout kan gaan, fout zal gaan. Vaak betekent dat als één ding fout gaat, de daaropvolgende dingen ook wel fout zullen gaan. Bijvoorbeeld als je bij de supermarkt net die rij uitkiest die het langzaamst gaat, bij het betalen je bankrekening leeg blijkt te zijn en je auto net wordt weggesleept als je de supermarkt uit loopt. Dan heb je niet je beste dag. Andersom kan ook: een dag die goed begint, wordt alleen maar beter. Als je op zoek gaat naar leuke dieren dan kan Murphy’s wet zomaar om de hoek komen kijken. Er zijn van die dagen waarop je niets leuks kunt vinden waarbij het al snel voelt alsof Murphy het op je voorzien heeft. Gelukkig zijn er ook dagen, een stuk zeldzamer weliswaar (!), waarop alles goed lijkt te gaan. Die dagen maken dan weer veel goed van wat eerder fout ging.
Als er één kat is die er op het eerste gezicht niet uit ziet als een kat dan is het de jaguarundi wel. Door de wat lange kop met langgerekt lijf en korte poten doet deze kat op het eerste gezicht meer aan als een wezelachtige dan een kat. Toch is het echt een kat en als je een beetje een flatterende foto te pakken krijgt nog best een schattig beestje ook! Deze kat komt vrij wijdverspreid door Latijns-Amerika voor maar nergens is hij makkelijk te zien. Sommige gebieden geven meer kansen dan andere, maar vaak blijft een jaguarundi een toevalstreffer en ze worden dan ook meestal gezien terwijl ze voor de auto over de weg rennen.
Antpitta’s worden in de veldgidsen vaak omschreven als een ‘plump ball on sticks’ wat wel een accurate beschrijving is. Antpitta’s hebben met elkaar gemeen dat het inderdaad allemaal veerbollen op pootjes zijn die vooral heel stil kunnen zitten. Daardoor zijn antpitta’s ook moeilijk te vinden en het is dan ook een hele prestatie als je als vogelaar er eentje uit het bos weet te trekken. Enkele antpitta’s staan erom bekend dat ze niet zo moeilijk te zien zijn, maar sommige zijn wel zo teruggetrokken dat ze zelfs nog nooit in het wild zijn gefotografeerd. Het frustrerende kan zijn dat veel antpitta’s zich vaak juist wel goed laten horen. Je weet dat ze er zijn, maar zien doe je ze niet! Tijdens mijn reis naar Ecuador in 2021 maakte ik voor het eerst kennis met deze soortgroep.
Twitchen is een werkwoord bekend onder vogelaars dat betekent dat je op pad gaat om een bepaalde zeldzame vogel te zien die iemand anders heeft gevonden. Een tijd lang zorgde corona er voor dat twitchen zo ongeveer de enige manier was voor mij om een nieuwe vogelsoort te zien. Vanwege de pandemie had ik Europa al sinds 2019 niet meer verlaten. Eindelijk kon ik in oktober 2021 weer op pad! Helaas moest ik een geplande trip in Azië cancelen omdat het land waar ik naar toe zou gaan, gesloten bleef vanwege corona. Een maand voordat ik zou vertrekken, besloot ik dus mijn bestemming te veranderen naar Ecuador en Bolivia. Ecuador voornamelijk omdat het een goed land is om brilbeer te zien en Bolivia om eindelijk drie felbegeerde katten aan mijn lijstje toe te voegen: jaguar, jaguarundi en ocelot. Eerst ging ik twee weken naar Ecuador.
Mijn tijd in Borneo, zoals veel van mijn reizen, was er op gericht om bepaalde katten te zien. Uiteraard negeer ik de vogels dan niet, maar probeer ik er ook zoveel mogelijk te zien! Het is al een uitstekende trip geweest met de bijzondere endeem Bristlehead, maar ook is het gelukt om alle hornbills te zien: toch wel een van mijn favoriete vogelfamilies op deze planeet. Nu ben ik bij de Kinabatangan rivier en is het doel om een Bornean Ground Cuckoo binnen te halen. Dit is een extreem schuwe bosvogel die je niet zo vaak hoort en nog veel minder ziet. Een uitdaging dus!
Drie dagen had ik gepland bij de Kinabatanganrivier. Mijn doel hier is om neusapen te zien en ook hoop ik Orang-Oetans nog wat beter te kunnen bekijken. Daarnaast ga ik op pad met een gids om specifiek te zoeken naar Bornean Ground-Cuckoo. Stiekem heb ik echter nog wel een ander doel: Flat-headed Cat of platkopkat! Deze kat wordt soms ook bij deze rivier gezien, alleen moet daarvoor wel het water laag staan en dat is nu niet het geval. Voor mijn eerste twee nachten hier deed ik mijn best om er een te vinden, maar voor mijn laatste nacht heb ik niet meer echt de hoop dat ik er een ga zien.
