- info@naturebylennart.com
Hoewel de Nederlandse tuin meer vogels herbergt dan je op het eerste gezicht zou denken, gezien de resultaten van de jaarlijkse Tuinvogeltelling, is de Afrikaanse tuin toch andere koek. Hier geen merels, koolmeesjes of vinkjes, maar heel andere vogels. In sommige opzichten blijft de basis wel hetzelfde, ook hier kennen ze tortelduiven bijvoorbeeld, maar daar komt nog een hele hoop meer bij.
De rode woestijn van Namibië is beroemd. Hier zie je schitterend gevormde zandduinen met een aparte rode kleur. Het meest iconische plekje is echter Dodevlei. Een witte kleivlakte omgeven door enkele van de hoogste duinen ter wereld, tot wel 400 meter hoog! Op de vlakte staan uitgedroogde knoestige acaciabomen. Dat levert mooie plaatjes op.
Spitzkoppe is een berglandschap met allerlei grillig gevormde rotsformaties. Wij hebben er ons kamp opgezet. Meteen bij onze aankomst hebben we al genoten van een prachtige zonsondergang.
Vandaag zou onze tweede en laatste dag in Etosha National Park zijn. Helaas moeten we weer verder! Uiteraard hopen we daar nog wel het maximale uit te slepen dus we zijn al weer vroeg in het park. We zijn allemaal nog wel slaperig van gisteren. Ongeveer honderd meter na de ingang zijn we echter klaarwakker: een leeuwin is een prooi aan het besluipen!
Voordat ik naar Afrika ging had ik niet zo veel met de olifant. Uiteraard het is een kolossaal dier met een slurf en slachttanden en dat zijn allemaal pluspunten, maar heel enthousiast werd ik er niet van. De eerste olifant die ik zag, was een afgeleefd vrouwtje die haar laatste jaren aan het slijten was in de Okavango. Erg gaaf natuurlijk om je eerste olifant te zien, maar nog steeds zorgde dat niet echt voor veel andere gedachten over de olifant. Toen zag ik hoe ze zich als groep gedroegen.
Afrika is rijk aan verschillende soorten hoefdieren, uiteenlopend van de prehistorisch aandoende neushoorns tot de kleine steenbokantilope. Het leek mij daarom wel leuk om daar in een aparte blog ook aandacht aan te besteden en een overzicht te geven van de hoefdieren die er je zoal kunt tegen komen, door een aantal van degenen te laten zien die ik ook ben tegen gekomen op mijn reis door Zuid-Afrika, Botswana en Namibië.
We zijn nu ongeveer anderhalve week op vakantie met een groep van zeventien. We verplaatsen ons in drie auto’s. Vandaag is de dag dat we eindelijk het Etosha National Park zullen gaan bezoeken. De dag ervoor waren we vertrokken uit Maun in Botswana en we zijn zo in een keer doorgereden naar Etosha in Namibië. Dat was een heel eind! We waren zes uur ’s ochtends uit Botswana vertrokken en we kwamen om ongeveer half 3 ’s nachts aan. Snel hebben we de tentjes opgezet en om half zes stonden we al weer voor de poorten van het park te wachten tot we naar binnen mochten. Maar nu gaat het toch echt beginnen: een bezoek aan het beroemde Etosha!
De Okavango Delta is het grootste deltagebied dat niet met de zee verbonden is en ik mocht een klein stukje ervan bezoeken. Het meest voor de hand liggende vervoersmiddel in zo’n waterrijk gebied is uiteraard een boot, maar de Okavango is op veel plaatsen erg ondiep: vaak niet meer dan een halve meter. Lokale bewoners hebben daarom al eeuwenlang uitgeholde boomstammen: mokoro’s, gebruikt om zich snel voor te bewegen in dit moerasgebied. Tegenwoordig is het een toeristenbusiness geworden en zijn de mokoro’s van kunststof. Het werkt allemaal nog wel op dezelfde manier! Je gaat dus met z’n tweetjes in een mokoro zitten en achterop staat dan iemand die je voortboomt. Het plan was om met de groep te overnachten in de Okavangodelta en daar dan met mokoro’s naar toe te gaan. De volgende ochtend zouden we dan een bushwalk doen. Aan het einde van de middag voeren we dus het gebied in en dat was op zichzelf al een heel mooie ervaring
Als je het woord savanne zegt, dan zullen veel mensen wellicht aan leeuwen of olifanten denken. Die soorten komen er natuurlijk voor en ze zijn ook zeker de moeite waard! Toch kan ik iedereen aanraden om in dat zoogdierengeweld ook eens aandacht te besteden aan de vogels die zich daar tussen voortbewegen. Uiteraard heb je daar de struisvogel, de grootste vogel ter wereld, al kan ie niet vliegen. Die zullen de meeste mensen nog wel kennen en ook wel op hun wensenlijstje hebben staan als ze op safari gaan. En eerlijk is eerlijk, ze mogen er zijn.
De Okavango Delta is de grootste binnenlandse delta ter wereld. Een aantal vogelsoorten voelt zich helemaal thuis in zo’n gebied. Tijdens mijn reis door Afrika heb ik door het moeras met de boot gevaren en in het moeras overnacht. Daar kun je hier meer over lezen. Uiteraard heb ik onderweg niet alleen aandacht gehad voor het mooie landschap, maar vooral ook voor de vogels die daar in zitten. Je kunt er namelijk veel verschillende vogels tegen komen die zich ofwel graag heel erg dicht bij het water willen ophouden ofwel iets verder van het water, maar niet té ver. De foto’s van de wat meer opvallende vogels wil ik graag delen, er zitten een paar hele interessante bij!
