- info@naturebylennart.com
In mijn Zuid-Amerikareis zat nog een gat van twee weken. Eerst zou ik vier weken naar Chili gaan en ongeveer twee weken daarna zou mijn eerste dag op een taalschool in Cusco, Peru, beginnen. Het meest logische is dan natuurlijk om via Bolivia te reizen: een nieuw land, nieuwe ervaringen én nieuwe dieren! Ik had alleen nog niet echt een idee wat ik zou gaan doen. Drie weken voordat ik zou afreizen naar Chili stuitte ik ineens op de pagina van Asociación Armonía, de Boliviaanse variant van de Vogelbescherming. De pagina over Barba Azul zag er wel heel interessant uit en er bleek een mogelijkheid te zijn om als vrijwilliger daar te bivakkeren. Daarvoor moest ik contact opnemen met Tjalle Boorsma, dat klonk wel heel Nederlands! Ik stuurde dus maar een mailtje in het Nederlands en kreeg ook een Nederlandse reactie terug. Gelukkig was het in orde en ik kon inderdaad als vrijwilliger daar aan de slag. Na Chili was het dus op naar Bolivia!
De Incastern is een unieke Zuid-Amerikaanse vogelsoort die ik heel graag wilde zien. Een leigrijze stern met een rode snavel en met twee witte pluimen aan weerskanten van de kop waardoor het er van de voorkant net uitziet alsof hij een snor heeft. Uiteindelijk lukte het slechts op één plekje: in de haven van het stadje Arica helemaal in het noorden van Chili aan de kust. Dat was gelukkig echter voldoende! De haven was sowieso een leuke plek om te bezoeken met pelikanen, kwakken en zeeleeuwen die strijd leveren om de beschikbare vis.
We hebben twee weken in de hoge Andes om te zoeken naar enkele speciale katten die op deze grote hoogten leven. Het is hier mogelijk om met de auto naar 4500 meter te rijden wat hoger is dan ik ooit geweest ben. Er is geen regen omdat het het droogseizoen is. Samen met de afgelegen locatie en de hoogte zijn dat perfecte omstandigheden om sterren te kijken.
Na een paar geweldige weken in Patagonië zijn we terug in Santiago. Niet dat hier nu zoveel te zien is: het echte spektakel is nog 500 kilometer van ons vandaan! Ik had al vrij stevig het schema voor mijn reis bepaald toen ik opeens te weten kwam dat er op 2 Juli een zonsverduistering zou zijn in Chili. Omdat het meemaken van een zonsverduistering best wel gaaf klonk, probeerde ik het in te passen. Omdat Chili zo'n enorm land is, vroeg dat wel wat nauwkeurige planning.
