A bumpy road to the Red-fronted Macaws

19nov 0

Een weg vol hindernissen naar de Red-fronted Macaws

In november 2021 reisde ik af naar Bolivia nadat ik eerst in Ecuador was geweest. Ik had nog ongeveer twee weken in Bolivia te besteden waarvan in elk geval vijf dagen in Jaguarland: een plek waar ik jaguarundi, jaguar en ocelot hoopte te zien. Voor het overgebleven deel had ik bedacht dat ik nog wat vogels zou gaan kijken. Zoals wel vaker heb ik dan vooral een specifieke soort of een paar specifieke soorten in mijn hoofd en dit keer stond de Red-fronted Macaw boven aan het lijstje.

In het Nederlands heet ie roodwangara. Dit is een endemische ara voor Bolivia die met uitsterven wordt bedreigd met een prachtig uniek uiterlijk. Ik heb wel iets met macaws. Met de Blue-throated Macaw zag ik de zeldzaamste macaw ter wereld (tegenwoordig ingehaald door de opnieuw uitgezette Spix’ Macaw) en dat smaakte naar meer. Het is een vrij overzichtelijk clubje vogels zonder allerlei obscure leden met een onopvallende uitstraling die je al weer vergeten bent zodra je ze hebt gezien. Een nieuwe macaw herinner je je wel! Het zijn natuurlijk ook prachtige grote papegaaien met een lange staart: size matters after all! Ook wist ik dat Red-fronted Macaws zich soms prachtig lieten zien terwijl ze langs de rotsen vliegen waar ze in nestelen. Ik had daarvan wat leuke foto’s gezien. Stiekem was dat ook wat mij er toe bracht om voor mijn reis in een Canon R5 te investeren: een camera met een geweldig nieuw autofocustrackingsysteem. Gelukkig was het niet zo moeilijk om aansluitend een vogeltripje van een aantal dagen te plannen met de Red-fronted Macaw als hoofddoelsoort.

Helaas besloten de Bolivianen een dag voor mijn aankomst in Santa Cruz in Bolivia om massaal een paro te organiseren: een staking waarbij alles stil ligt. Met blokkades wordt er voor gezorgd dat mensen die niet staken ook nergens heen kunnen. Met veel moeite was het ons gelukkig wel gelukt om in Jaguarland te komen. Daar zag ik mijn belangrijkste doelsoort: de Jaguarundi. Jaguar and Ocelot lieten zich ook zien (deze links zijn aan het einde van deze post nog een keer geplaatst). We bleven nog een dag langer in Jaguarland in de hoop dat de blokkades voorbij zouden zijn, maar dat bleek een ijdele hoop te zijn.

Op de zesde dag gingen we er wel voor: we moesten toch ook een keertje terug! De weg terug was moeizaam. We waren vroeg in de nacht vertrokken, maar het lukte ons niet om de eerste blokkade te passeren die we tegen kwamen. We moesten een flinke omweg maken over een landweg die door de regen spiegelglad was geworden. Daar bleek ook onze 4x4 niet tegen opgewassen te zijn en we gleden zo de weg af! Daar stonden we met de auto half in een akker.

Gestrand!

Met geen mogelijkheid kwamen we er weer op. Gelukkig konden we vrij snel een boer vinden die de auto er met de tractor eruit wist te trekken.

Er weer uit komen

Dat ging nog niet zo makkelijk: de auto werd wel honderd meter langs de weg meegesleept voordat het lukte om er weer op te komen. De hele manoeuvre zorgde er ook voor dat er iets brak waardoor de stuurbekrachtiging het niet meer deed: een extra hindernis om de blokkades te passeren!

Ze zijn erg creatief in het vinden van spullen om een blokkade mee te maken...

We hadden inmiddels ook al veel tijd verloren waardoor alle blokkades bemand waren. Het was niet mogelijk om in het centrum van Santa Cruz te komen en ik nam genoegen met een hotel aan de rand van de stad. Het zag er niet naar uit dat de blokkades snel voorbij zouden zijn. Ik had er weinig zin in om vijf dagen in een hotel in Santa Cruz te zitten en ik nam dus contact op met KLM om de mogelijkheid van een eerdere vlucht te onderzoeken. Dat bleek 1200 euro te kosten: ik ging dus maar mijn vijf dagen uit zitten! De eerste dag liep ik wat door Santa Cruz heen en was er inderdaad niet zoveel te beleven. De paro leek nog in volle gang ook in de avond.

Een wat subtielere blokkade met lijntjes touw, maar de mensen die ze vasthouden zorgen er voor dat niemand kan passeren!

De volgende dag stuurde Nick mij een berichtje: de paro was voorbij! Hij vroeg mij ook of ik in staat zou zijn om binnen anderhalf uur gereed te zijn om te vertrekken naar Samaipata. Daar zou een vogelgids op mij wachten en kon ik toch nog mijn vogeltripje gaan doen! Daar hoefde ik niet lang over na te denken! Keurig op tijd kwam de taxi voor rijden en was ik op weg naar het dorpje Samaipata. Daar verbleef ik in een hotelletje en kwam mijn gids Saúl mij om drie uur ’s middags ophalen. Hij wist natuurlijk de leuke plekjes en bij een kolibrietuin kwam ik heel wat nieuwe soorten tegen. Mijn foto’s waren niet zo geweldig, maar ik vond de manier waarop deze White-tipped Dove zich liet fotograferen wel aardig.

White-tipped Dove

De volgende ochtend gingen we vogelen aan de rand van Amboro National Park en zag ik een aantal aansprekende soorten zoals Blue-banded Toucanet, Crested Quetzal, White-eared Solitaire en Straw-backed Tanager.

Blue-banded Toucanet

Golden-olive Woodpecker

Crested Quetzal

White-eared Solitaire

Swallow-tailed Kite

Masked Trogon

White-throated Quail-Dove

Plush-crested Jay

Van de Straw-backed Tanager wist ik geen foto te maken, maar mijn gids was er nogal enthousiast over dus dat moest een goede soort zijn! Ik had niet veel voorbereidingstijd gehad… Één vogel stond natuurlijk wel duidelijk op mijn radar en dat was de Red-fronted Macaw! Om die te zien moest ik wachten tot de volgende dag. In de loop van de middag reden we naar een dorpje in de buurt van de kolonie Red-fronted Macaws. We vermaakten ons onderweg natuurlijk met vogels kijken.

Creamy-bellied Thrush

White-tipped Plantcutter

De volgende ochtend stonden we vroeg op: eindelijk onderweg naar de Red-fronted Macaws! We hoefden niet heel lang in spanning te zitten. Enkele kilometers voordat we bij de kolonie aan kwamen, zagen we al twee Red-fronted Macaws in een bosje zitten!

Red-fronted Macaw

Die was alvast binnen! Bij de plek van de kolonie was in eerste instantie geen macaw te bekennen. De plek was prachtig: een rivierbedding omgeven door rotsen. Wij stonden aan één kant op de rotsen en we keken naar beneden. Daar vonden we ook de macaws: die foerageerden met een aantal tegelijk op de grond!

Red-fronted Macaw

Van mijn gids kreeg ik te horen dat de macaws daar wel een poosje kunnen verblijven tot een moment dat ze ineens gaan vliegen. Dan moet je er snel bij zijn want dat is het moment dat ze dichtbij langs komen voor de foto!

Hij dacht dat we wel even tijd hadden voor ontbijt bij de auto. Opeens hoorde we een kenmerkende schorre araroep: ze zaten in de lucht! Ik rende snel terug naar de rand van de rotsen, maar ik was te laat! Vier macaws waren net langs gevlogen. Ik baalde natuurlijk. Ik vatte post op een uitstekende rots: de volgende is van mij! Daar zat ik wel veertig minuten, maar natuurlijk liet geen macaw zich meer zien. Toen kwam mijn gids weer naar me toe: een eindje verder had ik betere kansen! Ik liep maar met hem mee. We waren net een eindje verder gelopen toen we ineens wel heel dichtbij macaws hoorden roepen! Die zaten ergens in een boompje! Er volgden een aantal zenuwslopende momenten want ik wist zeker dat ze dicht in de buurt moesten zitten! Opeens zagen we er eentje zitten! Die zat op minder dan twintig meter! Er bleek er nog eentje bij te zitten ook. Voorzichtig nam ik positie in en ik kon mijn eerste ‘fatsoenlijke’ plaatjes gaan maken. Een van de vogels liet zich fantastisch zien. Een tijd lang lieten ze zich mooi bekijken en toen gingen ze weer vliegen.

Red-fronted Macaw

Dat bleek de voorbode te zijn van een geweldige macaw show. Enkele paartjes scheerden vlak voor mij langs en ik kreeg mijn gedroomde vluchtplaatjes.

Red-fronted Macaws

Ook kwam een paartje opnieuw bij mij in de buurt zitten en kon ik weer een aantal mooie plaatjes in zit schieten.

Red-fronted Macaws

Hier had ik op gehoopt! Het was heel erg fijn dat het toch eindelijk gelukt was! Naast de hoofdattractie van de macaws genoot ik ook van de endemische Cliff Parakeets en Bolivian Blackbirds. En natuurlijk alle andere vogels die ik kon vinden.