Uiteindelijk toch een walvishaai!

Uiteindelijk toch een walvishaai!

Vogelaars zijn goed in het bijhouden van lijsten. Uiteraard eerst de levenslijst, daarna vaak ook een nationale lijst en dan zijn er vaak nog een aantal regionale lijstjes. Vogels lenen zich daar ook prima toe want doordat ze kunnen vliegen is er altijd een verrassingselement en ben je nooit uitgeteld. Voor zoogdieren zijn er ook een aantal fanatieke lijsters, maar dat vraagt wel een hele andere aanpak. Voor vogels en zoogdieren doe ik ook naar hartenlust mee met het lijsten, maar als je echt in de top mee wilt doen moet je eigenlijk voor een van de twee kiezen en daar je hele reis op richten. Voor mij gaat het echter ook wel vooral om het zien van hele mooie en aansprekende soorten. Daarom stond het zien van de walvishaai ook hoog op mijn lijstje. De walvishaai is de grootste vis ter wereld en een prachtig dier om te zien. Die was voor mij dus zeker de moeite waard om eens tijd in te steken hoewel hij niet meetelt op de lijstjes die voor mij van belang zijn.

In juni was ik ineens in de gelegenheid om twee weken naar het buitenland te gaan. Ik zou beginnen met een nieuwe baan en ik had dus nog enkele weken op te maken bij mijn oude. Na enig nadenken leek het mij wel wat om naar Mexico te gaan om met walvishaaien te zwemmen. Juni is een prima tijd om dat te doen en er is een goede verbinding tussen Brussel en Cancun die ook niet zo duur is. Met nog een maand voorbereidingstijd ging ik dus maar boeken. Voor de walvishaaien was mijn plan om zowel met een regulier snorkeltochtje als met een freedive tour mee te gaan. De freedive tour zou me hopelijk meer tijd geven met de walvishaaien. Toen het eenmaal zo ver was om te gaan, bleek de weersvoorspelling echter slecht te zijn. Mijn freedive tour werd gecanceld.

Toen ik landde ik Mexico ging ik de eerste dag dus maar scubaduiken en de dag erna met een snorkeltochtje voor de walvishaai mee. Het werd een verschrikkelijke tocht met hele hoge golven en regen. Nadat we zonder walvishaaien terug waren gekomen, was ik wel even klaar met die soort. Het was de hoogste tijd om de jungle in te gaan! Ik bracht onder andere drie dagen door in de jungle bij de archeologische plek Calakmul, maar dat leverde helaas niet de gewenste bijzondere junglesoort op. De jungle blijft hard werken! Toch had ik een paar prachtige waarnemingen van de bedreigde Zwarthandslingeraap of Geoffroy’s Spider Monkey.

Zwarthandslingeraap of Geoffroy’s Spider Monkey

Daarna ging ik door naar het vissersdorpje Xcalak. Ik had niet helemaal gepland om hier te komen, maar ik had het wel in mijn achterhoofd want ik had er goede verhalen over gehoord. Het bleek een erg mooie plek te zijn waar ik een aantal prachtige duiken kon maken. Ik was erg blij om een Caribische lamantijn of Caribbean Manatee te zien. Dat is een soort zeekoe. Daarnaast zagen we nog een mooie Nurse Shark. Toen ik vertrok van Xcalak waren mijn twee weken in Mexico al weer bijna over.

Ik had nog één volle dag over en ik besloot om op die dag nog een laatste poging voor de walvishaai te maken. Hoewel ik niet tevreden was over het freedive bedrijf waar ik mijn freedivetour had geboekt, had ik aan hen al wel een aanbetaling gedaan. Omdat ik niet zeker wist of ik dat geld makkelijk zou terug krijgen, leek het me het verstandigst om met de snorkeltocht mee te gaan die zij ook organiseerden. Mijn contactpersoon bij dat bedrijf probeerde me nog wel wat extra af te zetten, maar gelukkig gaf de persoon van het bedrijf dat ze inhuurden om de tochtjes te doen het extra geld weer terug toen ik cash moest betalen.

Al om vijf uur ’s ochtends werd ik opgepikt in Tulum. Daarna duurde het nog zo’n anderhalf uur voor we in Cancun waren. Rond acht uur gingen we op de boot. Dan is het nog ongeveer anderhalf uur varen. De zee was wel spiegelglad en de omstandigheden waren uitstekend. Al uit de verte zagen we enorm veel bootjes liggen. Die waren allemaal voor de walvishaaien gekomen. Het idee om ze onder water te zien was dat we elke keer met twee personen het water in moesten gaan als een haai mooi te zien was. We zaten met tien man dus we hadden vijf groepjes. Ik was nummer vijf… Vanuit de boot zag ik al wel hoe geweldig groot en mooi de walvishaaien zijn.

Bij mijn eerste sprong werd ik dicht in de buurt van de walvishaai gedropt. Ik moest mij even oriënteren, maar daar was hij dan! Wat een enorm dier! Met mijn vinnen probeerde ik hem bij te houden, maar hoewel het dier heel rustig leek te zwemmen kostte dat toch al mijn inspanning. Daarnaast was het bijna letterlijk ellenboogwerk tussen alle andere snorkelaars door. Ik hield er toch een mooie close-up aan over. Na vijf minuten moest ik weer het water uit.

Walvishaai: ja ze krijgen veel aandacht...

Walvishaai: close-up!

Voor mijn tweede ‘jump’ kreeg ik te horen dat ik er extra van moest genieten want dit was ook gelijk de laatste keer dat we het water in zouden gaan. Dat was een teleurstelling want dat gaf mij wel heel weinig tijd met de walvishaaien! Ik besloot dat ik dus maar alles uit deze laatste sprong ging halen wat er in zat. De kapitein zette mij perfect af en ik zag de walvishaai recht op mij af zwemmen en voor mij langs draaien. Ik wist hem een tijd lang bij te houden en ik kon echt leuke foto’s maken. Ik bleef maar zo lang mogelijk zwemmen, maar uiteindelijk werd ik aan mijn vin getrokken en moest ik er uit.

Toch hield ik er een mooie serie foto’s aan over! Daar was ik wel heel erg blij mee. Op mijn laatste dag heb ik toch het dier kunnen zien waar ik voor ging!

Walvishaai