- info@naturebylennart.com
In juni is de vogeltrek zo goed als opgedroogd. Er is zeker nog wel wat beweging, maar zo spannend als mei is het bij lange na niet meer. Persoonlijk vind ik deze maand een van de saaiste in het jaar als het om de vogels gaat. Jonge vogels zijn niet zo mijn ding en net na de opwinding van mei valt het altijd weer tegen als dag na dag dezelfde soorten in ongeveer dezelfde aantallen in mijn lokale gebiedjes verblijven.
Gelukkig heeft ook juni zijn mooie kanten! Want als er weinig afwisseling is, dan is dat juist een mooi moment om wat meer tijd te steken in specifieke soorten of plekken. Weinig ‘fear of missing out’: het ideale moment om bijvoorbeeld weer eens een dagje in een vogelhut te gaan zitten! Ook is dit een goede maand om weer eens wat tijd te steken in het opwindendste zoogdier van Nederland: de wolf!
Zo bevond ik mij op 14 juni om kwart over vijf op een parkeerplaats op de Veluwe. Voor wolven moet je vroeg zijn! Eigenlijk is dat gewoon te vroeg voor een rit vanuit Zeeland. Dat maakt het dus ook lastig voor mij om regelmatig naar de wolven op zoek te gaan. Zeeland is zeker geen slechte provincie om in te wonen als natuurliefhebber, maar van die wolven had ik zeker graag wat meer meegepakt! Ongeveer drie uur wandelen leverde geen wolf op. Gelukkig had ik een alternatief voorbereid, de grootste kever van Nederland: het vliegend hert!
Ik had nog nooit een vliegend hert gezien en dat moest maar eens veranderen. Dankzij een tip had ik al een idee waar ik zou kunnen gaan zoeken, maar het ging nog vlotter dan ik dacht. Op de terugweg kwam ik iemand anders tegen die ook naar wolven had gezocht die me attendeerde op een prachtig mannetje vliegend hert op de weg. Meteen ging ik door de knieën om met een laag standpunt foto’s te schieten.
Vliegend hert
Het hert bewoog zich niet al te vlot. Zelf dacht hij dat het een goed idee was om zich vliegend vanaf de weg het bos in te verplaatsen. Je bent een vliegend hert of je bent het niet! Echter, met de voor mannetjes vliegend hert zo kenmerkende onhandigheid, kreeg hij het elke keer weer voor elkaar om op zijn rug te belanden. Soms wist hij zelfstandig terug te keren, maar we hielpen hem ook wel een handje. Uiteindelijk kroop hij veilig het bos in.
Vliegend hert
Dankzij deze capriolen van de kever had ik echter wel een hele leuke serie overgehouden! Foto’s van vliegend hert in vlucht heb ik nog niet veel gezien. Dat was wel een hele fijne eerste ontmoeting met deze bijzondere soort!
Daarna ging ik een eindje verder naar een andere plek. Daar kwam ik op het pad een gaaf uitziende, maar wel dode, meikever tegen. Kale rode bosmieren waren bezig om stukje bij beetje de meikever te ontdoen van zijn smakelijke onderdelen. Omdat ik altijd een fan ben van mieren (er gebeurt altijd wat op de foto) én ik meikevers ook hele mooie kevers vind, stak ik wel een uur in het fotograferen van dit tafereel. Dat leverde toch wat leuke beelden op.
Meikever met kale rode bosmieren (Formica polyctena)
Een eindje verder vond ik op een boom opnieuw een mannetje vliegend hert. Dit is hoe ze door de meeste mensen worden gezien en ik hield er ook het meer ‘klassieke’ plaatje aan over.
Vliegend hert
Zo was mijn bezoek aan de Veluwe toch niet voor niets en kon ik tevreden op huis aan.
Dat het in juni inderdaad nog niet voorbij is met de vogeltrek bewees de vondst van een roze spreeuw bij Biggekerke. De vogel werd ingevoerd op waarneming.nl. Omdat de vogel zo goed als adult zomerkleed leek te zijn, ging ik alvast maar rijden. Daar aangekomen bleek de ingevoerde locatie niet te kloppen, maar Lenn van de Zande had de vogel een eindje verder gelukkig al gevonden. Ik kon zo aanschuiven en de vogel bewonderen in een kersenboom.
Roze spreeuw
Kort daarna vloog de vogel weg. Mayro Pattikawa vond hem uiteindelijk terug op het dak van een boerderij enkele kilometers verderop. Daar was de vogel goed te zien tussen een groot aantal spreeuwen.
Roze spreeuw met spreeuwen
Helaas bleek de vogel niet de gehoopte adult zomerkleed te zijn, maar gelukkig kwam hij daar met zijn tweede kalenderjaar wel aardig bij in de buurt. In elk geval was de vogel een stuk meer roze dan de vogel die ik ooit zag bij Katwijk en Texel: die vogels waren nog in hun eerste kalenderjaar zonder een spoortje roze.
Het vogelhoogtepunt van deze maand was echter een zwarte zeekoet. Ik zag ook nog een roodkopklauwier overigens, maar daar heb ik geen foto’s van. Die zag ik ook al vaker dit jaar. Deze zwarte zeekoet was al vaker gezien, maar ik vond dat hij toen wat te ver weg zat. Nu bleek de vogel behoorlijk gesleten veren te hebben. Niet meer moeders mooiste, maar wel prachtig in het zwart! Die gesleten veren waren waarschijnlijk de reden dat de vogel regelmatig de kant op klom om uit te rusten. Daarbij leek de vogel zelfs iets van de voor die soort kenmerkende tamheid te laten zien.
Ik zag al wat mooie foto’s voorbij komen en omdat ik vlakbij woon, ging ik er ’s avonds heen. Daar bleek de vogel al mooi dichtbij te zwemmen en met enkele andere fotografen hield ik er een mooie serie aan over. Wel bleek ik twee bijna lege accu’s te hebben meegepakt van thuis. Alles bij elkaar had ik maar een half uurtje stroom, maar dat was genoeg!
Zwarte zeekoet
Wel zag ik al dat een groter aantal fotografen niet goed was voor mijn kansen om de vogel van dichtbij op de kant te fotograferen. Ik ging dus de volgende ochtend nog even voor mijn werk langs. Ik was er bij zonsopkomst. De vogel bleek toen relatief ver uit de kant te drijven. Na een uur wachten kwam hij echter steeds dichterbij.
Zwarte zeekoet
Uiteindelijk gebeurde waarop ik had gehoopt en de vogel liep de kant op! Die afgeragde vleugels zien er natuurlijk niet mooi uit op de foto, maar de kenmerkende rode pootjes en de diepzwarte kop maken het zeker tot een mooie verschijning. De vogel ging op zijn gemakje zitten. Ik kon wat mooie foto’s maken en na een tijdje liep de vogel weer het water in.
Zwarte zeekoet
Dat was een fijn begin van de dag!
Ik had de smaak te pakken als het ging om het bezoek aan de vogelhutten van Glenn Vermeersch. Hutfotografie is niet ieders smaak en persoonlijk vind ik ook dat het aantal mogelijkheden om echt interessante foto’s te maken beperkt is. Vaak gaan de vogels zitten op de kenmerkende uitgedroogde stukken hout en dan is het voor iedereen meteen duidelijk dat de foto vanuit een hut genomen is. Echter is het doorbrengen van de dag in een comfortabele hut midden in een bos ook gewoon een leuke ervaring wat mij betreft. Met wat creatieve inspanning is het ook zeker mogelijk om interessante foto’s te maken en de dieren zorgen uiteraard zelf voor de grootste verrassing!
Vroeg in de maand bezocht ik H8. Deze hut ligt midden in een bos en dat maakt typische bosvogels mogelijk. Ik hoopte vooral op havik. Het was al dagenlang erg droog en dat is goed voor de activiteit bij de hut, maar ik startte mijn dag met regen. Dat heb ik weer. Mijn bezoek in mei aan H7 ging namelijk ook gepaard met regen en dat is toch wel pech in een periode die als uitzonderlijk droog wordt gezien.
Gelukkig duurde de treurigheid niet lang want ineens zat er een middelste bonte specht op de boom voor de hut! Deze soort heb ik nog nooit goed kunnen fotograferen en met deze verrassing was ik dan ook erg blij.
Middelste bonte specht met grote bonte specht
Middelste bonte specht
Bij H8 wordt een dode postduif aangeboden om roofvogels te lokken. Niet helemaal de natuurlijke weg om een roofvogel van zijn prooi te zien plukken, maar iets is beter dan niets natuurlijk. Ik had al gezien dat de buizerds regelmatig de duif kwamen opeten, maar bij mij was het een mooie vrouw havik! De vogel kwam ineens om een bochtje aanvliegen. Ik was toch blij met de serie en de mogelijkheid om deze prachtige roofvogel eens van dichtbij te kunnen bekijken.
Havik
Buizerd kwam aan het einde van de dag overigens ook nog een graantje meepikken.
Buizerd
Verder was het weer leuk om tijd te steken in vluchtplaatjes van appelvinken. Dat was nog niet zo eenvoudig, maar ik had toch enkele resultaten waar ik blij mee was.
Appelvink
Verder kwam een eekhoorn nog buurten en ook vond ik het leuk om te zien hoe een jonge grote bonte specht kwam bedelen voor de hut. Daarvan had ik ook nog een sfeervolle foto in de regen.
Rode eekhoorn
Grote bonte specht
H2 bezocht ik eindelijk eens onder de perfecte omstandigheden! Het was al dagen kurkdroog en ook erg warm die dag. Dat zag ik meteen terug in het gedrag van de vogels.
Zo kwam bijvoorbeeld een goudhaantje helemaal uit de kruinen van de bomen om te drinken uit de vijver.
Goudhaan
Ook een grauwe vliegenvanger kwam drinken.
Grauwe vliegenvanger
De mezen maakten ook dankbaar gebruik van de vijver. Koolmezen en pimpelmezen zijn altijd wel te zien, maar ook de kuifmezen kwamen langs én ook een zwarte mees! Het leverde enkele vluchtplaatjes op waar ik best tevreden mee was.
Koolmees
Pimpelmees
Kuifmees
Zwarte mees
Verder kon de eekhoorn natuurlijk niet ontbreken.
Rode eekhoorn
Zoals dat gaat, zakt de activiteit van de vogels aanmerkelijk naarmate de ochtend vordert. Tegen de middag kwam er bijna geen vogel meer drinken, afgezien van af en toe een jonge grote bonte specht. Toch ging ik niet weg want het kan in één moment allemaal anders worden!
Wel vielen mij de vele kikkers in de vijver op. Omdat ik dan toch niets beters te doen heb, schiet ik dan wel wat plaatjes van kikkers die er redelijk mooi bij liggen in het water, maar erg spannend is dat allemaal niet. Toen begon mij op te vallen dat de kikkers heel fanatiek jaagden op alle insecten die zich boven het water waagden. In eerste instantie leek het nogal toevallig te zijn op welke momenten de kikkers in het water sprongen, maar er zat wel degelijk een gedachte achter! Soms waren ze met elkaar bezig, maar vaak ook met de insecten.
Als ze met elkaar bezig waren dan lukte het al vrij snel om wat leuke foto’s te schieten want dan sprongen ze wat vaker achter elkaar. Een uitval naar een vlieg of zweefvlieg gebeurde doorgaans echter maar één keer en dan ook nog gedurende een fractie van een seconde. Het duurde dan weer een hele tijd voordat dezelfde kikker opnieuw een prooi in het vizier had.
Groene kikker (spec.)
Eerst besteedde ik dus mijn tijd aan het volgen van een individuele kikker waarbij ik dankbaar gebruik maakte van de pre-capture op de R1. Dat leverde echter weinig goede resultaten op. In elk geval zat daar nog niet het actieshot mét prooi bij die ik voor ogen had. Ik besloot een andere strategie te hanteren en elke vlieg of zweefvlieg te volgen die boven de vijver vloog. Dat waren er niet eens zo veel en dat werkte goed! Het was interessant om te zien dat de kikkers elk insect dat even stil ging zitten op de vijver probeerden te vangen. Daar slaagden ze vaak ook in.
Groene kikker (spec.) met zweefvliegen en vliegen
Zo had ik met een paar uur proberen ineens een hele interessante serie foto’s! Ik had hier totaal niet op gerekend en stiekem vind ik dit de leukste foto’s die ik deze maand gemaakt heb.
Groene kikker (spec.) met zweefvliegen en vliegen
Toen de avond viel, werd mijn geduld zowaar ook nog beloond met een mooie vogelwaarneming want ineens zat er een prachtige man sperwer op de vijverrand! Helaas bleef die maar heel kort. Schrok hij van zijn eigen spiegelbeeld? Na een uur kreeg ik een herkansing. De sperwer zat er nu langer en ik kon meteen een serie leuke kopportretjes schieten.
Sperwer
Helaas voelde de sperwer zich nog niet zo op zijn gemak en vloog hij na enkele momenten toch weer weg zonder te hebben gedronken.
Ik bleef toch geduldig wachten tot de zon echt onder begon te gaan. Er gebeurde weinig meer, maar gelukkig had ik mijn kikkers nog.
Groene kikker (spec.)
De accu’s van mijn camera waren allemaal leeg toen ik terugliep. Ik had zo’n 14 uur in de hut gezeten: een erg lange dag, maar het was wel een mooie dag! Dit was ook de dag waarop ik experimenteerde met het opnemen van een vlog. Die kun je hieronder terug zien.
Dit experiment had alles te maken met de voorbereiding op mijn reis in de aankomende maand. Op 19 juli vertrek ik naar Oeganda! Daar heb ik al heel veel zin in: nothing beats Africa! In de aanloop naar de vakantie heb ik maar weinig plannen. Ik verwacht dan ook geen apart verslag met hoogtepunten te maken, maar wie weet word ik nog verrast! In elk geval levert Oeganda ongetwijfeld een aantal speciale verhalen op.
Copyright of articles and pictures on naturebylennart.com remains with Lennart Verheuvel and without permission they can not be used in any way
