- info@naturebylennart.com
Na een paar geweldige weken in Patagonië zijn we terug in Santiago. Niet dat hier nu zoveel te zien is: het echte spektakel is nog 500 kilometer van ons vandaan! Ik had al vrij stevig het schema voor mijn reis bepaald toen ik opeens te weten kwam dat er op 2 Juli een zonsverduistering zou zijn in Chili. Omdat het meemaken van een zonsverduistering best wel gaaf klonk, probeerde ik het in te passen. Omdat Chili zo'n enorm land is, vroeg dat wel wat nauwkeurige planning.
Het plan werd om eerst vanaf de hoofdstad Santiago te vliegen naar Punta Arenas om Torres del Paine en Tierra del Fuego te bezoeken, daarna een vliegtuig te nemen naar het eiland Chiloé en daarna een vliegtuig terug naar Santiago te nemen. Van daar was het nog 500 kilometer rijden naar de daadwerkelijke locatie van de zonsverduistering: de stad La Serena. Omdat het weer in Patagonië zo slecht kan zijn dat vliegtuigen aan de grond gehouden worden, waren we daar een beetje zenuwachtig over, maar gelukkig was het weer perfect.
Zonder vertraging landden we dus op het de landingsbaan van Comodoro Arturo Merino Benítez International Airport. Het bemachtigen van onze huurauto is een grotere uitdaging. Het lijkt alsof de hele wereld neergedaald is op Santiago om de zonsverduistering te zien. Terwijl we wachten in de rij voor onze huurauto hebben we tijd om een pizza te halen en helemaal op te eten. Daarna ervaren we wat problemen met onze creditcards, maar uiteindelijk bemachtigen we onze sleutel. Daarna hebben we nog wat tijd nodig om onze huurauto te vinden, maar uiteindelijk vinden we die ook. Klaar om te vertrekken! We hebben nog vijfhonderd kilometer voor ons.
Een volledige zonsverduistering kan alleen maar in een relatief klein gebied worden waargenomen (in tegenstelling tot een maansverduistering), dus je moet echt precies op de juiste plek zijn. De stad La Serena is precies in de 'hot zone' dus dat is waar de massa naar toe gaat. Wij doen hetzelfde. Omdat de zonsverduistering de volgende ochtend zal zijn, hebben we nog genoeg tijd om er met onze huurauto te komen. Onderweg zien we veel lifters die een ritje naar La Serena hopen te krijgen, maar met zoveel concurrentie zal het waarschijnlijk lastig worden om allemaal daar op tijd te komen. Een zonsverduistering vereist wel iets van planning!
Als we de stad bereiken is het al donker. Onze volgende uitdaging is een plek om te slapen vinden. Zonsverduisteringtoeristen hebben de stad bezet! Uiteindelijk vinden we een hotel met beschikbare kamers maar vierhonderd dollar per nacht is niet binnen ons budget. Toch blijven we zoeken en net buiten de stad hebben we beet. We vinden een soort van bungalowpark dat niet op de online kaarten te vinden is, maar een soort vakantiepark blijkt te zijn dat net gebouwd is. Voor een bescheiden bedrag krijgen we een hele bungalow voor de nacht en een prima maaltijd. We kunnen niet klagen over de eerste fase!
De volgende ochtend vertrekken we vroeg, maar we zijn onaangenaam verrast dat de weg naar de snelweg toe afgesloten is. Gelukkig vinden we een ander weggetje dat naar de snelweg leidt. Op de snelweg zien we hoe de berghellingen zijn bedekt met letterlijk duizenden auto's.
Ons doel is La Silla. Dit is een observatorium dat speciaal gebouwd is om sterren te bekijken en dus uitstekend zou moeten zijn om de zonsverduistering te bekijken. Als we eindelijk La Silla bereiken, blijkt dat alleen mensen toegang hebben die een voorafgaand gekocht ticket hebben. Die tickets waren een jaar geleden al uitverkocht... Later zien we de helikopter van de president van Chili naar de plek vliegen en blijkbaar waren ook Mark Zuckerberg en Bill Gates aanwezig. Ze hebben echter ook iets geregeld voor de gewone man! Het is zo ongeveer een fetival!
We zijn nog steeds op een hoogte van 2000 meter in de Atacama woestijn met geweldig zicht in alle richtingen dus we lijken in de perfecte positie om de verduistering goed te zien.
Terwijl we wachten tot dat gaat gebeuren, doden we de tijd met wat rond kijken. Er zijn veel dingen te zien hier, er is zelfs een circus aanwezig!
Precies in het midden van het terrein is een tent opgezet met een groot scherm met een klok die aftelt naar nul. Daar wordt ook muziek gespeeld.
Ongeveer tien minuten voordat de verduistering begint, zoek ik voor mezelf een plekje enkele honderden meters voor de menigte. Camera op het statief en de laatste wacht begint! Als de maan voor de zon begint te gaan is dat niet erg merkbaar. Het licht lijkt even helder, maar met de speciale brillen voor de verduistering is het makkelijk om het verloop te zien. De schaduwen worden langer.
Geleidelijk wordt het donkerder en donkerder en de schaduwen worden langer en langer. Voor een moment is de maan duidelijk zichtbaar met het blote oog zoals we hem gewoonlijk 's nachts zien en dan gaat het heel snel. Een schaduw beweegt over de aarde. De laatste zonnestralen verdwijnen. Daar is het! Het is echt onbeschrijfelijk wat er dan te zien is en hoe dat voelt. De muziek en de geweldige omgeving spelen daar zeker ook een rol in. Dit is iets wat waar je bij moet zijn geweest want een goede foto hiervan maken is niet mogelijk. De zon heeft een mooie en heel speciale blauwe kleur met een heel dun wit randje eromheen. De hemel is donkerblauw en sterren zijn zichtbaar.
Het duurt ongeveer twee minuten, maar die gaan in een zucht voorbij. Dan kruipt het licht opeens achter de maan vandaan en er is weer licht! Zonder overdrijven was dit het mooiste wat ik ooit gezien heb in mijn leven en ik heb de poema's van Torres del Paine nog vers in mijn geheugen! Nu begrijp ik eindelijk ook wat mensen er toe brengt om de hele wereld over te reizen om alle verduisteringen te zien. Letterlijk drie minuten voor de volledige verduistering dacht ik nog dat het wel wat overdreven was, maar dan zie je het! Dit is zeker een van die dingen die iedereen een keer in zijn leven gezien moet hebben.
Ik heb geprobeerd om het zo goed mogelijk te documenteren, maar laten zien hoe een zonsverduistering er echt uit ziet is niet mogelijk met de beperkingen van camera's.
De maan heeft een bleekblauwe kleur met een witte ring eromheen. Om de witte ring te laten zien moet ik veel onderbelichten, maar dan verdwijnt het blauw. Overbelichten betekent dat de lichtring niet meer zichtbaar is dus uiteindelijk was ik het meest tevreden met de onderbelichte foto's.
Toch heb ik op de foto hieronder mijn best gedaan om in de buurt te komen van de echte situatie door te bewerken.
Na deze mooie gebeurtenis beslissen we om snel te vertrekken omdat we nog een lange rit voor de boeg hebben. Die rit wordt nog langer omdat duizenden auto's terug moeten en er gebeuren veel verkeersongelukken.
Ik tel tenminste vijf ongelukken. We hebben vijf uur nodig om alleen maar bij La Serena te komen... Als we La Serena eindelijk hebben gepasseerd, vinden we een camping waar we een tent op zetten. Het was een lange dag, maar alle moeite waard!
Zie de links hieronder om meer te zien van mijn reizen door Zuid-Amerika:
Klik hier voor mijn ontmoetingen met de poema's van Torres del Paine!
Ik kwam ook een paartje Patagonische vossen tegen in Torres del Paine, klik hier voor de foto's.
Kijk hier voor Giant Otters!
Voor de verschillende apen van Tambopata zie hier.
Neem hier een kijkje voor een fotoverslag van Barba Azul Nature Reserve: thuisbasis van de met uitsterven bedreigde blauwkeelara en nog zoveel meer!
Kijk naar de verschillende aantrekkelijke vogels van Patagonië hier.
Zie hier voor een fotoverslag van de buitengewone Inca Tern.
In dezelfde categorie zie de bizarre en mooie Andean Cock-of-the-rock!
Ga op in de vogels van de Amazone bij een clay lick.
Zie hier meer landschapsfoto's van het mooie Patagonië.
En kijk naar de geweldige sterrenhemel van de hoge Andes.
Zie hier voor een trip report.
