- info@naturebylennart.com
Mijn tijd in Borneo, zoals veel van mijn reizen, was er op gericht om bepaalde katten te zien. Uiteraard negeer ik de vogels dan niet, maar probeer ik er ook zoveel mogelijk te zien! Het is al een uitstekende trip geweest met de bijzondere endeem Bristlehead, maar ook is het gelukt om alle hornbills te zien: toch wel een van mijn favoriete vogelfamilies op deze planeet. Nu ben ik bij de Kinabatangan rivier en is het doel om een Bornean Ground Cuckoo binnen te halen. Dit is een extreem schuwe bosvogel die je niet zo vaak hoort en nog veel minder ziet. Een uitdaging dus!
Drie dagen had ik gepland bij de Kinabatanganrivier. Mijn doel hier is om neusapen te zien en ook hoop ik Orang-Oetans nog wat beter te kunnen bekijken. Daarnaast ga ik op pad met een gids om specifiek te zoeken naar Bornean Ground-Cuckoo. Stiekem heb ik echter nog wel een ander doel: Flat-headed Cat of platkopkat! Deze kat wordt soms ook bij deze rivier gezien, alleen moet daarvoor wel het water laag staan en dat is nu niet het geval. Voor mijn eerste twee nachten hier deed ik mijn best om er een te vinden, maar voor mijn laatste nacht heb ik niet meer echt de hoop dat ik er een ga zien.
Als je ’s nachts op zoek gaat naar zoogdieren dan zijn er bepaalde vogels die je ook kunt tegenkomen: uilen! Uilen zijn nooit heel makkelijk om te zien, maar als je veel uren maakt, lukt er altijd wel wat. Ik wist vijf soorten echt leuk vast te leggen. De zesde: een Northern Boobook ging niet zo goed op de foto. Gelukkig lukte de meest indrukwekkende soort wel: een Barred Eagle Owl!
De Sunda Leopard Cat is nog maar recent door de IUCN Cat Specialist Group afgesplitst van de Mainland Leopard Cat. Deze soort heeft nog geen Nederlandse naam, maar aangezien de gewone Leopard Cat nu nog Bengaalse tijgerkat heet, lijkt Sunda tijgerkat mij voor de hand te liggen. Deze kat komt op het vasteland van Azië niet voor en dit was een kat die ik verwachtte te zien in Borneo. Aangezien ze veel werden gemeld in trip reports verwachtte ik wel succes te hebben in het zien van deze kat en ik werd niet teleurgesteld. Ik zag mijn eerst in Danum Valley, maar dat ging een beetje snel. Gelukkig waren er veel goede waarnemingen in Deramakot.
De civetten (in het Nederlands Loewakken) behoren tot een groep zoogdieren die ik nog niet eerder gezien had. Ze worden ook wel civetkat genoemd, maar persoonlijk zie ik er niet echt een kat in. Daarnaast staan ze bekend om de speciale koffie die wordt gemaakt doordat de civet een bepaalde koffiebes te eten krijgt. De pit die uiteindelijk in de poep van de civet kan worden aangetroffen, schijnt vervolgens erg smakelijke koffie schijnt te geven… Op Borneo komen in totaal acht soorten civet voor en tijdens mijn Borneoreis in oktober 2019 waren deze dieren voor mij vooral een bijvangst terwijl ik op zoek naar katten was. Omdat het toch best wel gave dieren zijn en ik erin slaagde om vijf van de acht te zien, hierbij een civetspecial!
“Zullen we koffie gaan drinken?” “Nee, toch nog maar even wachten”. Het zijn van die kleine dingen die ervoor zorgen dat je op een bepaalde tijd op een bepaalde plek bent. Even stoppen omdat het regent en je wilt je regenkleding aandoen, even stoppen om te kijken of dat oogschijnsel toch niet van iets spannenders dan een flying squirrel komt en dus nog maar even wachten met koffiedrinken. Al die dingen kunnen het verschil maken tussen een soort net missen en een soort grandioos binnenhalen.
Als ik op reis ga, probeer ik altijd van tevoren een beetje een realistische inschatting te maken wat er mogelijk is. Mijn grote doel in Borneo was het zien van zoveel mogelijk katten, maar ik wist al dat het niet gemakkelijk zou worden om er meer dan een te zien. Er is maar één kat makkelijk op Borneo en dat is Sunda luipaardkat. Daarna wordt het moeilijk! Er zijn vijf kattensoorten die op Borneo voorkomen. De al genoemde Sunda luipaardkat, marmerkat, platkopkat, de grootste: Borneose nevelpanter en de allerzeldzaamste: Borneogoudkat. Borneogoudkat is wat mij betreft de moeilijkste kat om op deze planeet tegen te komen dus ik wist al dat ik die waarschijnlijk niet zou gaan zien. Het zou echter niet veel makkelijker worden om een van de anderen te zien. Ik besloot dus dat ik de reis als een succes zou beschouwen als ik tenminste een andere wilde kattensoort zou zien behalve de Sunda luipaardkat.
Na bijna drie maanden reizen door Zuid-Amerika was het einde in zicht. Na drie weken in de Amazone zou ik nu nog voor ongeveer een week de Peruaanse Andes in gaan en daarna zou ik het vliegtuig naar huis pakken. Een bezoek aan de Peruaanse Andes betekende in de eerste plaats een bezoek aan dé toeristische hotspot in Zuid-Amerika: Macchu Picchu!
Tijdens mijn tijd in Zuid-Amerika stond er nog een dier dat hoog op mijn lijstje: Giant Otter of reuzenotter! Dat is de grootste otter ter wereld en omdat ik sowieso nog nooit een otter gezien had, leek het me wel aardig om juist met deze te beginnen. In Tambopata had ik eindelijk die kans. Omdat ik was gevraagd om last minute bij te springen om Duitse toeristen rond te leiden (niet gedacht dat ik nog zoveel Duits zou praten in Zuid-Amerika), kreeg ik ook de kans om bij een goede plek te gaan zoeken: een zogenaamd oxbow lake met de naam Tristianbatis waar de otters regelmatig werden gezien. De toeristen wilden ze ook graag zien, dus ik kon dan mooi meeliften!
Na Bolivia ging ik naar Peru. Eerst twee weken naar een taalschool in Cusco om Spaans te leren en daarna drie weken naar het Tambopata Park om zoveel mogelijk dieren te zien. Mijn doel was om tenminste één kattensoort te zien, maar dat lukte helaas niet. Gelukkig waren er wel andere mooie zoogdieren, bijvoorbeeld apen!
