- info@naturebylennart.com
De laatste plek waar ik een apart verslag over schrijf, is Murchison Falls National Park. Oeganda biedt het beste van twee werelden met uitstekend regenwoud en ook uitstekende savanne waar de meer typische Afrikaanse dieren gevonden kunnen worden zoals leeuwen, giraffen, olifanten enzovoorts. We deden op onze reis meerdere typische safariparken aan met savanne zoals Lake Mburo, Queen Elizabeth National Park en als laatste nog Kidepo National Park. Ik vond zelf Murchison Falls de mooiste locatie van deze vier en daarom zal dit bericht zicht richten op dat park. Natuurlijk kan ik het niet laten om ook wat hoogtepunten van de andere parken te benoemen!
Elk park had zo zijn specialiteiten die het bezoek de moeite waard maken. Lake Mburo is uniek ten opzichte van de anderen omdat het mogelijk is om te voet naar dieren op zoek te gaan. Er zijn namelijk geen olifanten of leeuwen in het gebied. Voor een vogelaar geeft dat interessante extra mogelijkheden.
Een goede vogelsoort die we in Lake Mburo (overigens vanuit de auto) zagen was de Brown-chested Lapwing.
Brown-chested Lapwing
Ook zagen we de iconische African Finfoot. Deze soort is niet overal even makkelijk te zien, maar Lake Mburo is wel een van de beste plekken. Wij hadden een goede waarneming van een mooi mannetje.
African Finfoot
Verder was het gaaf om in Lake Mburo ’s nachts de Bushpig waar te nemen. Dat was nog een nieuw zoogdier voor mij en een soort die zo makkelijk goed te zien is. Er bleek echter een groepje elke avond bij een dorpje te komen om naar voedsel te zoeken en dat leverde ons uiteindelijk ook een mooie waarneming op.
Bushpig
Zo was Lake Mburo zeker een aanwinst op onze reis, maar voor mij niet een locatie waar ik enorm onder de indruk van was. In een savannepark wil ik toch wel iets meer kans hebben op leuke zoogdieren.
Waar Lake Mburo een tekort aan heeft, daar blinkt Queen Elizabeth in uit: olifanten! We zagen hier heel veel olifanten. Zeker tijdens onze tocht over het Kazinga Channel.
Afrikaanse savanneolifant
Afgezien van de olifanten was het park echter vrij leeg. Wel zagen we nog de beroemde ‘tree climbing lions’ van Queen Elizabeth, maar die waren nogal ver weg.
Leeuw
Een leuk zoogdier hier was overigens nog wel de Giant Forest Hog. Opnieuw een varken en Queen was de plek waar we deze soort konden krijgen. Gelukkig zagen we hem ook.
Giant Forest Hog
Van Kidepo had ik van tevoren de hoogste verwachtingen omdat het vlak tegen de Zuid-Soedanese grens aan ligt. Dat zou kansen moeten geven op andere vogels en andere zoogdieren. Helaas zorgde regenval ervoor dat we dit park niet zo goed konden verkennen als we hadden gehoopt.
Wel was ik blij met mijn foto’s van de vele buffels die Kidepo rijk is. Daarnaast zagen we overigens zeker nog wel zoogdieren en vogels die nieuw waren voor ons, maar het was helaas niet zo spectaculair als we gehoopt hadden.
Afrikaanse buffel
Maar ik zou het over Murchison hebben! Murchison is het grootste park van Oeganda. Toen wij er waren was het erg groen, met glooiende heuvels en hier en daar wat bomen. Dat zorgde voor een prettige afwisseling in het landschap en maakte het gebied interessanter om te zien, zonder dat bomen echt het zoeken moeilijker maakten.
Een van de betere vogelsoorten zagen we overigens al een dag eerder. Dat was de Silverbird: een prachtige vliegenvanger die vrij lokaal in Afrika voorkomt. Vooral vanwege zijn voorkomen een echte wenssoort!
Silverbird
Daarnaast was ik blij dat er boven onze dinertafel weer een Yellow-winged Bat aan het ronddraaien was: toch wel de vetste vleermuis van Oeganda!
Yellow-winged Bat
De dag begon echter met het bekijken van de Lelwel Hartbeest. Dat is een ondersoort van Hartebeest die er veel bleker uitziet dan een ‘regulier’ Hartebeest dat ik tot dusver had gezien. Hun uiterlijk blijft grappig om te zien.
Lelwel Hartebeest
Daarna was de beurt aan een heel kleine antilope: de Oribi. Ik dacht eerst dat deze soort nog iets moeilijker zou zijn, maar hij bleek vrij algemeen te zijn en we zagen veel exemplaren van deze soort.
Oribi
Olifanten waren hier wat schaarser dan in Queen, maar we zagen er wel eentje.
Afrikaanse savanneolifant
Giraffen waren wel algemeen. Dat blijven ook fascinerende dieren overigens. De soort die we in Oeganda zagen wordt ook wel Rothschild’s Giraffe genoemd: een ondersoort van de noordelijke of Nubische giraffe die tegenwoordig met nog drie andere soorten het genus vormen van wat we voorheen gewoon giraffes noemden.
Noordelijke giraffe
Op de aanwezige hoefdieren zoals buffels, giraffen en de hartebeesten zaten onder andere de Piapiacs. Deze kraaiachtige ziet er best uniek uit en het is dan ook een soort die in zijn eentje een genus vormt. Hoewel hij met zijn zwarte kleur en zijn gedrag eerder aan een zwarte kraai doet denken, is hij eigenlijk meer verwant aan de gaaien. Het nauwst verwant is de soort aan de Aziatische grondgaaien zoals Mongolian Ground Jay. Dergelijke genetisch unieke dieren blijven leuk om te bekijken en stiekem zijn het er nog heel wat.
Piapiacs met Afrikaanse buffel
Natuurlijk deden we ook ons best om wat grote roofdieren te vinden. Op afstand namen we een gevlekte hyena waar, maar die bleef helaas ver weg.
Gevlekte Hyena
Dichterbij zat echter een luipaard! Ik vond hem met mijn warmtekijker in het hoge gras, maar helaas sloop het dier door het gras weg waardoor echt goede foto’s er niet in zaten.
Luipaard
Wel hadden we goede foto’s van het snelste aapje ter wereld: de Patas Monkey. Deze aap leeft in groepen op de open savanne en we hadden meteen een leuke waarneming.
Patas Monkey
Verder waren we erg blij met een mooie waarneming van Abyssinian Ground Hornbills. Deze unieke vogels stonden erg hoog op onze wensenlijst en ook voor mij waren ze nog nieuw. We konden van dichtbij goed het kenmerkende foerageergedrag bekijken.
Abyssinian Ground Hornbill (vrouw)
Abyssinian Ground Hornbill (man)
Qua kleinere vogels zagen we onder andere Vitelline Masked Weaver, Speckle-fronted Weaver en ook een mannetje Northern Red Bishop, mooi in zomerkleed.
Vitelline Masked Weaver
Speckle-fronted Weaver
Northern Red Bishop
We hadden het best naar onze zin op de savanne, maar tegen het einde van de ochtend moesten we ook weer vol gas terug rijden om de boot te halen. We gingen namelijk nog met een vaartocht mee naar de Murchison falls. De watervallen dus, waar het park zijn naam aan te danken heeft. Vanzelfsprekend lag onze focus wel wat meer op de dieren die we tijdens deze tocht konden zien.
Een leuke nieuwe soort was de African Darter. Deze slangenhalsvogel is de tegenhanger van de Anhinga in Zuid-Amerika en de Oriental Darter in Azië. Die andere twee zag ik al eens, maar deze nog niet. Nu is alleen de Australasian Darter voor mij overgebleven. Het blijven wel hele interessante vogels om te zien, zeker als de vogel zijn spitse snavel gebruikt om letterlijk de vissen er aan te spietsen.
African Darter
Daarnaast hadden we een prachtige waarneming van de Red-throated Bee-eater, die we overigens in Queen ook vanaf de boot hadden gezien.
Red-throated Bee-eater
Verder zagen we de vogel die op de omslag van de Birds of East Africa vogelgids staat: Double-toothed Barbet.
Double-toothed Barbet
Verder was de boottocht weer en mooie gelegenheid om te investeren in mijn foto’s van nijlpaard en ook de Nijlkrokodillen waren weer onvermijdelijk.
Nijlpaard
Nijlkrokodil
We zagen ook een bekende soort uit Nederland: lachtstern.
Lachtstern
Een iconische Afrikaanse soort was dan weer de Saddle-billed Stork: echt een prachtige ooievaar.
Saddle-billed Stork
Ook Black Crake en Malachite Kingfisher ontbraken niet.
Black Crake
Malachite Kingfisher
De watervallen zelf waren overigens ook het bekijken waard en ik nam daar natuurlijk ook wat foto’s van.
Blijer was ik echter met de gehoopte Rock Pratincole. Dit was een nieuw soort vorkstaartplevier voor mij en weer een heel andere dan de soorten die ik tot dusver had gezien.
Rock Pratincole
Deze soort lijkt wel wat op de Inca Tern die ik in Chili zag als het gaat om zijn kleurencombinatie: een grijs verenkleed, een rode snavel en een witte streep op de zijkant van zijn kop.
Inca Tern
Natuurlijk zijn de soorten niet aan elkaar verwant, maar ik blijf het een fascinerend idee vinden dat dit soort specifieke kleurencombinaties bij vogels over de hele wereld voorkomen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Zoek bijvoorbeeld maar eens de Magpie Shrike en de Magpie Tanager en vergelijk ze eens met onze eigen ekster. De gelijkenis is verbluffend, maar de vogels hebben verder niets met elkaar gemeen.
Na de vaartocht hadden we lunch en gingen we daarna weer verder. De middag was vrij tam, hoewel de middag nog wel begon met een prachtige nieuwe soort: de White-crested Turaco.
White-crested Turaco
Verder kwamen we nog een redelijk grote kudde olifanten tegen, die werden vergezeld van de ons inmiddels heel bekende Piacpiacs.
Afrikaanse savanneolifant
Ik deed mijn best om tussen de Uganda Kob’s ook Bohor Reedbuck te ontdekken, maar dat lukte helaas niet. Gelukkig zouden we die later in Kidepo nog wel gaan zien. Hoewel de Uganda Kob met goed licht heel warmbruin gekleurd is en de Bohor Reedbuck veel valer is, is het verschil niet onder alle omstandigheden even goed te zien.
Uganda Kob
Bohor Reedbuck
Daarnaast hadden we opnieuw een ontmoeting met de Patas Monkeys die nu iets dichterbij zaten.
Patas Monkey
Mijn echt leuke kopportretjes zou ik trouwens pas in Kidepo National Park schieten. De regen zorgde daar helaas voor een forse beperking in wat we wilden doen, maar bracht wél de nodige sfeer aan in de foto’s van de Patas Monkeys.
Patas Monkey
Hoewel de middag dus redelijk tam verliep, keken wij vooral uit naar de nacht: dan moest het gaan gebeuren! Tegen het einde van de middag haalden we onze lokale ranger op en konden we echt aan de slag.
De eerste opwinding ontstond vanwege een gevlekte hyena vlak naast de auto.
Gevlekte Hyena
Ook hadden we verschillende leuke waarnemingen van Black-bellied Bustard.
Black-bellied Bustard
We zagen ook een leeuw in een boom, maar die deed weinig anders dan slapen.
Leeuw
Een waar hoogtepunt kwam toen we in een boom een Verreaux’s Eagle Owl ontdekten. Ik wilde deze schitterende oehoe al heel lang zien en ik was erg blij dat het nu eindelijk gelukt was. Ondanks het schemerdonker lukte het gelukkig nog redelijk goed om foto’s te maken met veel detail: soms ziet de camera meer dan het blote oog!
Verreaux’s Eagle Owl
Interessant was ook om te zien hoe alle Grey-crowned Cranes bij elkaar in een boom gingen slapen.
Grey-crowned Crane
Toen de zon écht onder was gegaan, konden we gaan spotlighten. Waar we voorheen niet zoveel geluk hadden gehad met nightjars, althans we zagen er gewoon niet zo heel veel, konden we nu niet klagen over de aantallen. Het begon nog vrij rustig, met af en toe een nightjar op de weg. Die determineerden we als Long-tailed Nightjar.
Long-tailed Nightjar
Op een plek waar we de auto keerden, vonden we eindelijk een andere grote wenssoort van mij: de Bunyoro Rabbit. Althans, ik dacht dat ik deze (zo goed als) Oegandese endeem gevonden had, maar bij het bestuderen van de foto’s later bleek dat ik toch een African Scrub Hare had gefotografeerd. Na deze dag zag ik nog wel meer dieren in Murchison en Kidepo die ik als Bunyoro Rabbit bestempelde, maar ik had niet meer de moeite genomen om goed naar ze te kijken. Zo verdween deze soort helaas van de lijst. Gelukkig was de waarneming van de Scrub Hare wel erg goed, dus dat was nog wel wat waard.
African Scrub Hare
Op de terugweg begon het nachtzwaluwfeest pas echt: er zaten zoveel nachtzwaluwen op de weg dat het op een gegeven moment hinderlijk werd. Door zoveel mogelijk vogels te fotograferen hoopte ik uiteindelijk toch voldoende materiaal te hebben om verschillende soorten te kunnen determineren. Voor sommige is de ID nog een werk in uitvoering...
Swamp Nightjar?
Plain Nightjar?
Voor één soort was de determinatie gelukkig eenvoudig: de Pennant-winged Nightjar. Het mannetje is uiteraard zeer kenmerkend, maar ook het vrouwtje is niet zo moeilijk te herkennen vanwege het formaat.
Pennant-winged Nightjar (man)
Pennant-winged Nightjar (vrouw)
Tussen alle nachtzwaluwen kwamen we ineens nog een andere nachtvogel tegen: een nieuwe uilensoort! De Greyish Eagle-Owl hadden we nog niet gezien en zo hadden we beide oehoes op één avond binnen. Het lukt zowaar nog vrij goed om vluchtplaatjes te maken ook!
Greyish Eagle-Owl
In de categorie zoogdieren was een ontmoeting met twee gevlekte hyena's erg leuk. Op een paar meter afstand van de auto lieten ze zich lang en goed bekijken.
Gevlekte Hyena
De nacht eindigde echter met een absolute klapper: een groot mannetje luipaard naast de auto! Dit roofdier lag aan de kant van de weg in het gras en liet zich minutenlang door ons bekijken. Dat was een prachtig einde van een geweldige dag in Murchison Falls National Park.
Luipaard
De volgende dag lieten we dit park al weer achter ons, maar niet voordat we nog een nieuwe roofvogel aan ons lijstje hadden toegevoegd: de Red-necked Falcon. We hadden zelfs drie vogels die achter elkaar aan zaten.
Red-necked Falcon
Zo eindigde ons bezoek aan dit mooie park goed en konden we ons gaan opmaken voor een lange rit die nog de nodige spanning met zich mee zou brengen…
Ook van deze dagen heb ik een videoverslag gemaakt. In Murchison gebeurde zelfs zoveel dat ik er twee nodig had. Je vindt de filmpjes over de aanloop naar het park, de dag in het park en de dag erna hieronder.
Hiermee eindigen ook de verslagen op mijn website van mijn Oegandareis. Natuurlijk was er meer de moeite waard! Kijk voor een dag-bij-dag-verslag zeker ook nog even de andere videoverslagen die ik van de reis geproduceerd heb.
Lezen over de andere hoogtepunten van de Oegandareis?
Lees over de belangrijkste attractie: De Gorillabeleving!
Lees hoe we een van 's werelds beste vogels zagen: de Schoenbekooievaar!
Lees ook over een geweldige dag in Kibale National Park met chimpansees, bosolifanten en een Green-breasted Pitta!
Verder ook ons bezoek aan een bijzonder gebied met bijzondere soorten: Semliki!
