- info@naturebylennart.com
Er zijn maar weinig dieren waar ik al zolang van droom om die te zien als de sneeuwluipaard. Het is nog maar betrekkelijk kort geleden dat het zien van een sneeuwluipaard iets onbereikbaars leek. Daar kwam echter verandering in toen het in Ladakh in India mogelijk bleek te zijn om deze grote kat te zien na dagenlang de berghellingen te hebben afgetuurd met een telescoop onder begeleiding van lokale gidsen. Ik kende de sneeuwluipaard tot dan toe alleen uit de serie ‘Planet Earth’, maar ineens zag ik reisverslagen voorbij komen van mensen die ik kende! In die periode begon ik met studeren aan de universiteit en ik nam mij voor om na mijn studieperiode de reis naar de Himalaya te ondernemen om het sneeuwluipaard te zien. Menig saai werkcollege werd door mij ook aangegrepen om weer eens alle tripreports over sneeuwluipaarden te lezen of de websites van lokale aanbieders af te struinen om een betaalbare reis te kunnen vinden. Ik nam zelfs al eens contact op met een lokale aanbieder met een concreet voorstel, maar dat leidde uiteindelijk tot niets.
Vogelaars zijn goed in het bijhouden van lijsten. Uiteraard eerst de levenslijst, daarna vaak ook een nationale lijst en dan zijn er vaak nog een aantal regionale lijstjes. Vogels lenen zich daar ook prima toe want doordat ze kunnen vliegen is er altijd een verrassingselement en ben je nooit uitgeteld. Voor zoogdieren zijn er ook een aantal fanatieke lijsters, maar dat vraagt wel een hele andere aanpak. Voor vogels en zoogdieren doe ik ook naar hartenlust mee met het lijsten, maar als je echt in de top mee wilt doen moet je eigenlijk voor een van de twee kiezen en daar je hele reis op richten. Voor mij gaat het echter ook wel vooral om het zien van hele mooie en aansprekende soorten. Daarom stond het zien van de walvishaai ook hoog op mijn lijstje. De walvishaai is de grootste vis ter wereld en een prachtig dier om te zien. Die was voor mij dus zeker de moeite waard om eens tijd in te steken hoewel hij niet meetelt op de lijstjes die voor mij van belang zijn.
In juni 2022 bevond ik mij vrij onverwachts ineens in Mexico, op het schiereiland Yucatán. Vanwege een wisseling van baan had ik ineens twee weken vrij en die wilde ik natuurlijk wel ergens in het buitenland doorbrengen. Het was de geschikte tijd van het jaar om walvishaai te zien en dat werd het doel van mijn reis. Dat lukte uiteindelijk op de allerlaatste dag. Yucatán heeft echter nog wel meer te bieden en dus wilde ik ook de jungle in!
Op 15 juni 2022 landde mijn vliegtuig op het vliegveld bij Cancun in Mexico. Deze trip had ik niet lang van tevoren aan zien komen want vrij onverwachts had ik een nieuwe baan! Van mijn oude baan had ik echter nog twee weken vakantiedagen op te maken en natuurlijk wilde ik dan ook wel ergens heen. Toevallig had ik mij niet zo lang daarvoor ingelezen in de mogelijkheid om in Mexico walvishaaien te zien. Juni zou een prima tijd hiervoor moeten zijn. Het zien van walvishaaien was dus mijn hoofddoel en daarnaast zou ik ook nog een paar dagen wat dieper de jungle in gaan om te proberen een nieuwe wilde kat te scoren.
Hoewel Nederland nu niet bekend staat als een typische snorkelbestemming is het zeker wel mogelijk om hier mooi onderwaterleven te zien zonder dat het al te veel moeite kost. Omdat ik over enkele weken naar Mexico zou gaan om veel onder water te fotograferen, leek het mij een goed idee om nog even te oefenen en alles uit te testen. Niet ver van mij vandaan ligt het Veerse Meer waar wel een aantal plekjes zijn waar het water behoorlijk helder is. Bij Geersdijk ging ik het water in en zwom ik een uurtje rond. Met het avondlicht was het een leuke uitdaging om de kwallen met mooi licht te fotograferen en ook de krabben waren een dankbaar onderwerp. Ik kon met een gerust hart naar Mexico en ik hield er nog een leuke serie aan over!
We zijn aangekomen in de Kaukasus! Het plan was om in gedurende de eerste week van onze tijd in Azerbeidzjan de Siberische kraanvogel Omid op trek te zien, maar Omid besliste anders en bleef voorlopig in Iran in zijn overwinteringsgebied. Voor het einde van ons verblijf hadden we nog een paar dagen vogels kijken in de Kaukasische bergen ingepland en dat gingen we dus maar doen. Het plan is om wel meteen terug te keren naar het zuiden van Azerbeidzjan als Omid toch gaat vliegen. We zijn nu dus wel in de Kaukasus! Onderweg genoten we al van prachtig gekleurde rotsformaties, maar in de wat hoger gelegen gebieden is er vooral veel sneeuw.
In het voorjaar van 2022 bevind ik mij ineens in Azerbeidzjan. De reden hiervoor is nu eens niet een bijzondere kat, maar een bijzondere vogel! De Siberische witte kraanvogel is een met uitsterven bedreigde vogel waarvan nog maar enkele duizenden exemplaren op de wereld bestaan. Tenminste, in het oostelijke deel van Azië. In het westelijke deel van Azië is er voor zover bekend nog maar eentje en die heeft natuurlijk inmiddels ook een eigen naam: Omid. Die naam werd hem in Iran gegeven waar deze vogel al jaren in hetzelfde rijstveld komt overwinteren. Al even plichtsgetrouw stijgt de vogel elk jaar weer op om terug naar Rusland te vliegen naar zijn broedgebieden om in het najaar weer onverrichterzake terug te vliegen. Voor Omid zal er geen partner meer zijn. Onder vogelaars bestaat er een fanatieke groep die graag zoveel mogelijk soorten ziet binnen de ecozone Western Palearctic (WP). De kans dat er na Omid nog een mogelijkheid komt om een wilde Siberische witte kraanvogel binnen dit gebied te zien is zo goed als nul. Iran wordt echter niet binnen deze ecozone gerekend waardoor het makkelijk bijschrijven van de vogel op zijn overwinteringsgebieden niet aan de orde is. In 2020 waagde daarom een klein groepje fanatieke WP-vogelaars een poging om de vogel op doortrek op te pikken in het naburige Azerbeidzjan. Een vogel in Azerbeidzjan telt wél voor het lijstje! Wat zij zelf ook niet direct verwachtten gebeurde: ze zagen Omid! In 2021 was er dan ook wel een aantal vogelaars die hun succes wilde herhalen, maar corona belette een tripje Azerbeidzjan. 2022 werd het jaar waarin het moest gebeuren. Ik had toevallig in die periode tijd om weg te gaan en het leek mij wel een mooie uitdaging om voor deze speciale vogel te gaan. Dus landde ik op 25 februari 2022 in Bakoe.
Een reis goed plannen is wat ik iedereen aan kan raden. Hoe beter je planning is hoe meer je ziet! Toch komen de leukste verhalen van reizen doorgaans van de onverwachte dingen. Gelukkig is het meemaken van onverwachte dingen ook vrijwel onvermijdelijk als je een beetje avontuurlijk reist zélfs met een goede planning! Onverwachte dingen kunnen van alles zijn. De minder leuke dingen tijdens de reis zorgen vaak voor de mooiste verhalen daarna: die keer dat je midden in de nacht wordt aangehouden door de lokale politie bijvoorbeeld, of dat moment waarop je achteruit rijdend met de huurauto een hekwerk aan gort rijdt terwijl de lokale buurt staat toe te kijken. Maar gelukkig zijn er ook onverwachte dingen waar je ook tijdens de reis van kunt genieten!
In november 2021 reisde ik naar Bolivia. Nadat ik genoten had van de prachtige Red-fronted Macaws was mijn verblijf in Bolivia bijna ten einde. Slechts een weekend was er nog over. Natuurlijk wilde ik ook dan wel op een mooi plekje zitten en die vond ik in de Refugio Los Volcanos: een lodge in het Amboro National Park. De locatie van de lodge geeft de indruk dat die speciaal daarvoor ontworpen is. Een veel perfectere locatie is nauwelijks denkbaar: een vlak grasveld dat wordt omringd door rode bergspitsen. Deze locatie is dan ook populair onder modellen op Instagram. Van het grasveld wordt dankbaar gebruik gemaakt om kiekjes te maken. Hoe mooi de omgeving echter ook is: ik ben natuurlijk vooral geïnteresseerd in de dieren die daarin leven!
In november 2021 reisde ik af naar Bolivia nadat ik eerst in Ecuador was geweest. Ik had nog ongeveer twee weken in Bolivia te besteden waarvan in elk geval vijf dagen in Jaguarland: een plek waar ik jaguarundi, jaguar en ocelot hoopte te zien. Voor het overgebleven deel had ik bedacht dat ik nog wat vogels zou gaan kijken. Zoals wel vaker heb ik dan vooral een specifieke soort of een paar specifieke soorten in mijn hoofd en dit keer stond de Red-fronted Macaw boven aan het lijstje.
