- info@naturebylennart.com
In november 2021 reisde ik af naar Bolivia nadat ik eerst in Ecuador was geweest. Ik had nog ongeveer twee weken in Bolivia te besteden waarvan in elk geval vijf dagen in Jaguarland: een plek waar ik jaguarundi, jaguar en ocelot hoopte te zien. Voor het overgebleven deel had ik bedacht dat ik nog wat vogels zou gaan kijken. Zoals wel vaker heb ik dan vooral een specifieke soort of een paar specifieke soorten in mijn hoofd en dit keer stond de Red-fronted Macaw boven aan het lijstje.
De wet van Murphy komt er in het kort op neer dat alles wat fout kan gaan, fout zal gaan. Vaak betekent dat als één ding fout gaat, de daaropvolgende dingen ook wel fout zullen gaan. Bijvoorbeeld als je bij de supermarkt net die rij uitkiest die het langzaamst gaat, bij het betalen je bankrekening leeg blijkt te zijn en je auto net wordt weggesleept als je de supermarkt uit loopt. Dan heb je niet je beste dag. Andersom kan ook: een dag die goed begint, wordt alleen maar beter. Als je op zoek gaat naar leuke dieren dan kan Murphy’s wet zomaar om de hoek komen kijken. Er zijn van die dagen waarop je niets leuks kunt vinden waarbij het al snel voelt alsof Murphy het op je voorzien heeft. Gelukkig zijn er ook dagen, een stuk zeldzamer weliswaar (!), waarop alles goed lijkt te gaan. Die dagen maken dan weer veel goed van wat eerder fout ging.
Als er één kat is die er op het eerste gezicht niet uit ziet als een kat dan is het de jaguarundi wel. Door de wat lange kop met langgerekt lijf en korte poten doet deze kat op het eerste gezicht meer aan als een wezelachtige dan een kat. Toch is het echt een kat en als je een beetje een flatterende foto te pakken krijgt nog best een schattig beestje ook! Deze kat komt vrij wijdverspreid door Latijns-Amerika voor maar nergens is hij makkelijk te zien. Sommige gebieden geven meer kansen dan andere, maar vaak blijft een jaguarundi een toevalstreffer en ze worden dan ook meestal gezien terwijl ze voor de auto over de weg rennen.
Antpitta’s worden in de veldgidsen vaak omschreven als een ‘plump ball on sticks’ wat wel een accurate beschrijving is. Antpitta’s hebben met elkaar gemeen dat het inderdaad allemaal veerbollen op pootjes zijn die vooral heel stil kunnen zitten. Daardoor zijn antpitta’s ook moeilijk te vinden en het is dan ook een hele prestatie als je als vogelaar er eentje uit het bos weet te trekken. Enkele antpitta’s staan erom bekend dat ze niet zo moeilijk te zien zijn, maar sommige zijn wel zo teruggetrokken dat ze zelfs nog nooit in het wild zijn gefotografeerd. Het frustrerende kan zijn dat veel antpitta’s zich vaak juist wel goed laten horen. Je weet dat ze er zijn, maar zien doe je ze niet! Tijdens mijn reis naar Ecuador in 2021 maakte ik voor het eerst kennis met deze soortgroep.
Twitchen is een werkwoord bekend onder vogelaars dat betekent dat je op pad gaat om een bepaalde zeldzame vogel te zien die iemand anders heeft gevonden. Een tijd lang zorgde corona er voor dat twitchen zo ongeveer de enige manier was voor mij om een nieuwe vogelsoort te zien. Vanwege de pandemie had ik Europa al sinds 2019 niet meer verlaten. Eindelijk kon ik in oktober 2021 weer op pad! Helaas moest ik een geplande trip in Azië cancelen omdat het land waar ik naar toe zou gaan, gesloten bleef vanwege corona. Een maand voordat ik zou vertrekken, besloot ik dus mijn bestemming te veranderen naar Ecuador en Bolivia. Ecuador voornamelijk omdat het een goed land is om brilbeer te zien en Bolivia om eindelijk drie felbegeerde katten aan mijn lijstje toe te voegen: jaguar, jaguarundi en ocelot. Eerst ging ik twee weken naar Ecuador.
Mijn tijd in Borneo, zoals veel van mijn reizen, was er op gericht om bepaalde katten te zien. Uiteraard negeer ik de vogels dan niet, maar probeer ik er ook zoveel mogelijk te zien! Het is al een uitstekende trip geweest met de bijzondere endeem Bristlehead, maar ook is het gelukt om alle hornbills te zien: toch wel een van mijn favoriete vogelfamilies op deze planeet. Nu ben ik bij de Kinabatangan rivier en is het doel om een Bornean Ground Cuckoo binnen te halen. Dit is een extreem schuwe bosvogel die je niet zo vaak hoort en nog veel minder ziet. Een uitdaging dus!
Drie dagen had ik gepland bij de Kinabatanganrivier. Mijn doel hier is om neusapen te zien en ook hoop ik Orang-Oetans nog wat beter te kunnen bekijken. Daarnaast ga ik op pad met een gids om specifiek te zoeken naar Bornean Ground-Cuckoo. Stiekem heb ik echter nog wel een ander doel: Flat-headed Cat of platkopkat! Deze kat wordt soms ook bij deze rivier gezien, alleen moet daarvoor wel het water laag staan en dat is nu niet het geval. Voor mijn eerste twee nachten hier deed ik mijn best om er een te vinden, maar voor mijn laatste nacht heb ik niet meer echt de hoop dat ik er een ga zien.
Als je ’s nachts op zoek gaat naar zoogdieren dan zijn er bepaalde vogels die je ook kunt tegenkomen: uilen! Uilen zijn nooit heel makkelijk om te zien, maar als je veel uren maakt, lukt er altijd wel wat. Ik wist vijf soorten echt leuk vast te leggen. De zesde: een Northern Boobook ging niet zo goed op de foto. Gelukkig lukte de meest indrukwekkende soort wel: een Barred Eagle Owl!
De Sunda Leopard Cat is nog maar recent door de IUCN Cat Specialist Group afgesplitst van de Mainland Leopard Cat. Deze soort heeft nog geen Nederlandse naam, maar aangezien de gewone Leopard Cat nu nog Bengaalse tijgerkat heet, lijkt Sunda tijgerkat mij voor de hand te liggen. Deze kat komt op het vasteland van Azië niet voor en dit was een kat die ik verwachtte te zien in Borneo. Aangezien ze veel werden gemeld in trip reports verwachtte ik wel succes te hebben in het zien van deze kat en ik werd niet teleurgesteld. Ik zag mijn eerst in Danum Valley, maar dat ging een beetje snel. Gelukkig waren er veel goede waarnemingen in Deramakot.
De civetten (in het Nederlands Loewakken) behoren tot een groep zoogdieren die ik nog niet eerder gezien had. Ze worden ook wel civetkat genoemd, maar persoonlijk zie ik er niet echt een kat in. Daarnaast staan ze bekend om de speciale koffie die wordt gemaakt doordat de civet een bepaalde koffiebes te eten krijgt. De pit die uiteindelijk in de poep van de civet kan worden aangetroffen, schijnt vervolgens erg smakelijke koffie schijnt te geven… Op Borneo komen in totaal acht soorten civet voor en tijdens mijn Borneoreis in oktober 2019 waren deze dieren voor mij vooral een bijvangst terwijl ik op zoek naar katten was. Omdat het toch best wel gave dieren zijn en ik erin slaagde om vijf van de acht te zien, hierbij een civetspecial!
