- info@naturebylennart.com
Afrika is rijk aan verschillende soorten hoefdieren, uiteenlopend van de prehistorisch aandoende neushoorns tot de kleine steenbokantilope. Het leek mij daarom wel leuk om daar in een aparte blog ook aandacht aan te besteden en een overzicht te geven van de hoefdieren die er je zoal kunt tegen komen, door een aantal van degenen te laten zien die ik ook ben tegen gekomen op mijn reis door Zuid-Afrika, Botswana en Namibië.
We zijn nu ongeveer anderhalve week op vakantie met een groep van zeventien. We verplaatsen ons in drie auto’s. Vandaag is de dag dat we eindelijk het Etosha National Park zullen gaan bezoeken. De dag ervoor waren we vertrokken uit Maun in Botswana en we zijn zo in een keer doorgereden naar Etosha in Namibië. Dat was een heel eind! We waren zes uur ’s ochtends uit Botswana vertrokken en we kwamen om ongeveer half 3 ’s nachts aan. Snel hebben we de tentjes opgezet en om half zes stonden we al weer voor de poorten van het park te wachten tot we naar binnen mochten. Maar nu gaat het toch echt beginnen: een bezoek aan het beroemde Etosha!
De Okavango Delta is het grootste deltagebied dat niet met de zee verbonden is en ik mocht een klein stukje ervan bezoeken. Het meest voor de hand liggende vervoersmiddel in zo’n waterrijk gebied is uiteraard een boot, maar de Okavango is op veel plaatsen erg ondiep: vaak niet meer dan een halve meter. Lokale bewoners hebben daarom al eeuwenlang uitgeholde boomstammen: mokoro’s, gebruikt om zich snel voor te bewegen in dit moerasgebied. Tegenwoordig is het een toeristenbusiness geworden en zijn de mokoro’s van kunststof. Het werkt allemaal nog wel op dezelfde manier! Je gaat dus met z’n tweetjes in een mokoro zitten en achterop staat dan iemand die je voortboomt. Het plan was om met de groep te overnachten in de Okavangodelta en daar dan met mokoro’s naar toe te gaan. De volgende ochtend zouden we dan een bushwalk doen. Aan het einde van de middag voeren we dus het gebied in en dat was op zichzelf al een heel mooie ervaring
Als je het woord savanne zegt, dan zullen veel mensen wellicht aan leeuwen of olifanten denken. Die soorten komen er natuurlijk voor en ze zijn ook zeker de moeite waard! Toch kan ik iedereen aanraden om in dat zoogdierengeweld ook eens aandacht te besteden aan de vogels die zich daar tussen voortbewegen. Uiteraard heb je daar de struisvogel, de grootste vogel ter wereld, al kan ie niet vliegen. Die zullen de meeste mensen nog wel kennen en ook wel op hun wensenlijstje hebben staan als ze op safari gaan. En eerlijk is eerlijk, ze mogen er zijn.
De Okavango Delta is de grootste binnenlandse delta ter wereld. Een aantal vogelsoorten voelt zich helemaal thuis in zo’n gebied. Tijdens mijn reis door Afrika heb ik door het moeras met de boot gevaren en in het moeras overnacht. Daar kun je hier meer over lezen. Uiteraard heb ik onderweg niet alleen aandacht gehad voor het mooie landschap, maar vooral ook voor de vogels die daar in zitten. Je kunt er namelijk veel verschillende vogels tegen komen die zich ofwel graag heel erg dicht bij het water willen ophouden ofwel iets verder van het water, maar niet té ver. De foto’s van de wat meer opvallende vogels wil ik graag delen, er zitten een paar hele interessante bij!
Na een week rijden door Zuid-Afrika en Botswana zijn we gearriveerd bij Okavango. Daar kunnen we regelen dat we de nacht kunnen doorbrengen in de Okavango Delta. Het plan is om met een motorboot naar een lokaal dorp te gaan waar we in kano-achtige bootjes zullen stappen, genaamd mokoro's. Van daar zullen we verder Okavango in gaan. Het is al behoorlijk laat als we eindelijk arriveren bij het dorp met de mokoro's. Een verkeersongeluk heeft voor wat vertraging gezorgd.
Als je in Afrika bent als vogelaar kijk je je ogen uit. Weliswaar mogen de vogels in Nederland er ook zeker zijn en elke vogel is op z’n eigen manier wel mooi (behalve nijlganzen die blijven altijd spuuglelijk), maar in Afrika is het toch andere koek! Ja, ook hier, tref je helaas nijlganzen aan, hoewel ze dan wel echt wild zijn, maar om dat ongemak te compenseren is er ook een hele bak aan andere kleurrijke vogels. Een familie waar ik een enorme fan van ben geworden zijn de Hornbills. Allemaal kleurrijke vogels met enorme snavels. Wat wil je nog meer! Daarom vond ik het wel leuk om deze soortengroep in een apart blogbericht wat extra aandacht te geven.
Nadat ik voor mezelf besloten had om mijn reizen te richten op het zien van alle wilde katten van de wereld had ik allerlei grote plannen, maar ik had er nog geen een gezien. Daar moest maar eens verandering in komen! De pardellynx is de meest zeldzame kattensoort ter wereld en wordt met uitsterven bedreigd. Gelukkig gaat het weer wat beter met de soort, maar nog steeds is het aantal exemplaren rond de 500. Dat is nog niet zo heel veel dus. Toch is deze kattensoort veel makkelijker te zien dan de Euraziatische lynx. Je moet naar Sierra de Andujar in Spanje gaan en met een beetje geluk zie je hem dan. Dat is dus ook mijn plan, maar in plaats van de weg daar op en neer te rijden en de omgeving af te scopen, wil ik hem écht dichtbij hebben. Ik heb dus voor drie dagen een fotohut geboekt in het gebied in de hoop hem mooi langs te zien komen. Na een vlucht van Amsterdam naar Malaga, heb ik mijn huurauto opgehaald en daarmee naar Andujar gereden. De nacht heb ik doorgebracht in de auto. De volgende ochtend word ik met een 4x4 het gebied in gereden naar één van de hutten. Dan begint het wachten….
Vandaag was mijn eerste dag van wat drie dagen zitten in een fotohut zou worden met het doel om de Pardellynx te fotograferen. De hutten bevinden zich in Andujar in Spanje. Voor de nacht kon ik slapen bij de camping niet ver van de fotohutten. I dacht eerst dat dit een camping in bedrijf zou zijn, maar blijkbaar is het niet heel gebruikelijk om 's winters voor de kampeeroptie te gaan. Ik krijg toestemming om in de keuken van het gebouw naast de camping te slapen.
We zitten nu vier dagen op het schip de Plancius. Nadat we zijn begonnen in Longyearbyen, zijn we omhoog gevaren richting het noorden in de richting van het pakijs. Op de eerste dag zag ik een soort die al een tijdje een grote wenssoort voor mij was, het grootste dier ter wereld: de blauwe vinvis! Ook met de vogels loopt het al aardig, langs vliegende papegaaienduikers fotograferen is een uitdaging, maar het lukt steeds beter. Met een succesvolle start in Longyearbyen heb ik de meeste vogels die ik wilde zien al gezien. Vandaag is de dag dat we bij het pakijs zouden moeten aankomen en dat betekent een grote kans op het hoofddoel van de trip: ijsbeer!
